டயாலிசிஸ் என்றால் என்ன? ஏன், எதற்கு மற்றும் எவ்வாறு இது செய்யப்படுகிறது? வாங்க தெரிஞ்சுக்கலாம் – DIALYSIS என்றால் என்ன?
டயாலிசிஸ் என்பது சிறுநீரகத்தின் செயல்பாட்டை மாற்று வழியில் சிகிச்சையாக கொடுப்பது ஆகும். சில சமயங்களில் கடுமையான உடனடி சிறுநீரக செயலிழப்பு acute renal failure உள்ள சில நோயாளிகளுக்கு, சிறுநீரகம் சாதாரணமாக செயல்படத் தொடங்கும் வரை, குறுகிய காலத்திற்கு டயாலிசிஸ் DIALYSIS சிகிச்சை தேவைப்படும் .
இருப்பினும், நாள்பட்ட அல்லது இறுதி கட்டத்தில் சிறுநீரக செயலிழப்பு continuous renal failure ஏற்பட்டால், சிறுநீரக மாற்று அறுவை சிகிச்சை kidney transplant surgical process செய்யப்படும் வரை அல்லது வாழ்நாள் முழுவதும் டயாலிசிஸ் DIALYSIS செய்ய வேண்டும்.
சிறுநீரகங்கள் முற்றிலுமாக செயலிழந்து போய்விடும்பொழுது, டையாலிஸிஸை நிச்சயம் கையாளத்தான் வேண்டும். அதன்மூலம் கழிவுப் பொருட்களை வெளியேற்றலாம். உடலிலிருந்து தேவையற்ற திரவங்களையும் அகற்றலாம். இந்த முறை உயிரைக் காப்பாற்றுகிறது. அதுவும் சிறுநீரகங்கள் மிக மோசமாக தாக்கப்பட்டிருக்கும்பொழுது இதுவே சிறந்த வழியாகும்.
டயாலிசிஸ் DIALYSIS நோயாளிகளுக்கு எப்படி உதவுகிறது?
டயாலிசிஸ் கீழ்க்கண்ட செயல்பாடுகளை, (சிறுநீரகங்கள் பாதிக்கப்படும்பொழுது) கவனித்து நோயாளிகளைக் காப்பாற்றுகிறது.
> கழிவுப்பொருட்களை இரத்தத்திலிருந்து அகற்றி அதை சுத்தம் செய்கிறது.
> கிரியேட்டினைன், யூரியா போன்ற பொருட்கள் நீக்கப்படுகின்றன.
> உபரியாக உடலில் தங்கி விட்ட கழிவு திரவங்கள் அகற்றப்படுகின்றன.
> திரவங்களின் அளவைக் கட்டுபடுத்துகிறது.
> இதர இரசாயனப் பொருட்களின் சமநிலை பாதிக்கப்பட்டிருந்தால், அவை சரி செய்யப்படுகின்றன. சோடியம், பொட்டாசியம் மற்றும் பை கார்பனேட் போன்றவை அந்தப் பொருட்களாகும்.
> இருந்தாலும், செயல்பாட்டை இழக்காத சிறுநிரகங்களைப் போன்று டயாலிசிஸ் உதவாது. அது ஹீமாக்ளோபினின் அளவை சாதாரண நிலையில் வைக்காது.
> எரித்ரொபோய்ட்டினை உற்பத்தி செய்து அப்படி சமநிலையில் ஹீமாக்ளோபினை வைக்க உதவாது. அப்படிச் செய்வதினாலேயே எலும்புகள் ஆரோக்கியமாக இருக்கும்.
டயாலிசிஸ் தேவைப்படும் நேரம் எது?
சிறுநீரகங்களின் செயல்பாடு 85 லிருந்து 90சதவீதம் குறைந்து, (end stage kidney sickness – ESKD) ஒரு முடிவாகும் நிலையைத் தொடும்பொழுது டையாலிஸஸையே நாடி ஆக வேண்டும். இந்த நிலை வாந்தி எடுப்பதற்கும், உடல் அசதியையும் கொண்டு வந்து வீக்கத்தையும் கொடுக்கும் மூச்சுத் திணறலையும் உருவாக்கும்.
இந்த நிலையில் நோய் வெறும் மருத்துவத்திற்கு சொன்னபடி கேட்காது. அப்படி கேட்டாலும் அது போதுமான அளவுக்கு இருக்காது. நோயாளிக்கு அவசியம் டயாலிசிஸ் DIALYSIS தேவைப்படும். இரத்த பரிசோதனைகள் சீரம் கிரியேட்டினைனின் அளவை 8 மி.கி/டெ.லி.க்கும் அதிகமாகக் காண்பித்தால், டயாலிசிஸ் தேவைப்படும்.
டயாலிசிஸ் DIALYSIS மூலம் நாள்பட்ட சிறுநீரக நோயை சரி செய்ய முடியுமா?
இல்லை. நீண்டநாள் பழுது பட்ட சிறுநீரகங்கள், குணப்படுத்த முடியாத நிலையை அடைந்து விடுகின்றன. அதே போல் ஒரு முடிவை நோக்கி சென்று விட்ட இந்த நோயையும் குணப்படுத்த முடியாது. நோயாளிக்கு மாற்றுச் சிறுநீரகம் பொருத்தப் பட்டாலொழிய வேறு கதியே இல்லை. இருந்தாலும் மிக மோசமாக பாதிக்கப்பட்ட ஒருவருக்கு கொஞ்ச காலத்திற்கு டயாலிசிஸ் உதவும். சிறுநீரகங்கள் சாதாரண நிலைக்குத்திரும்பும் வரை உதவும்.
டையாலிஸிஸில் எத்தனை வகைகள் உண்டு?
அவை பிரதானமாக இரு வகைப்படும். ஹீமோடையாலிஸிஸ் மற்றும் பெரிடோனியல் டயாலிசிஸ் என்பனவாகும் அவை,
ஹீமோடயாலிசிஸ் :
இதுவே மிகவும் பொதுவாக உபயோகிக்கப்படும் முறையும் வழியுமாகும். இதுவே முடிவை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கும் நோய்க்கு சிகிச்சை தரும். இதன்மூலம் முடிவான நிலையில் ஏற்படும் கழிவுப் பொருட்கள் நீக்கப்படும். உபரியான திரவங்களும் உடலிலிருந்து அகற்றப்படும். இதை ஒரு செயற்கை சிறுநீரகத்தை டயாலிசிஸ் இயந்திரத்தில் பொருத்திச் செய்வர்.
பெரிடோனியல் டயாலிசிஸ் :
இது ஒரு திறன் மிக்க வழியே. நோய் ஒரு முடிவான நிலைக்கு நோயாளியை கொண்டு சென்ற பின் அனுசரிக்கப்படும் வழியாகும். இந்த வழியில் கதீட்டர் எனும் ஒருசிறிய குழாய் நோயாளியின் உடலுக்குள் செலுத்தப்படுகிறது. இதை அடிவயிற்றில் செலுத்துவார்கள்.
இதன் மூலம் கழிவுப் பொருட்களை அகற்றிவிடுவார்கள். உபரியான வீண்திரவங்களும் அகற்றப்பட்டு விடும். இதை வீட்டிற்குள்ளேயே வைத்து செய்துகொள்ளலாம். வழக்கமாக இதில் வேறு எந்த இயந்திரமும் உபயோகப் படுத்துவதில்லை.
ESKD நோயாளிகளுக்கு, எவ்வகை காரணங்களால் டயாலிசிஸ் DIALYSIS வழிமுறை தேர்ந்தெடுக்கப்படும்?
மேலே சொல்லப்பட்ட இரு வகைகளும் சொல்லப்பட்ட இரு வகை நோயாளிகளுக்கும் பொருந்தும் திறன் மிக்க வழிகளே. எல்லோருக்குமே ஒரே ஒரு வழிதான் சிறந்தது என்பதில்லை. ஒவ்வொன்றின் நன்மை தீமைகளை ஆராய்ந்த பின், நோயாளி, அவர் குடும்ப அங்கத்தினர்கள் மற்றும் நெஃப்ராலஜிஸ்ட் என்று மூவருடனும் சேர்ந்து தீர்மானிக்க வேண்டிய அம்சம் இது.
பிரதானமாக, இந்த சிகிச்சைக்கு ஆகும் செலவு, நோயாளியின் வயது, நோயாளியின் நிலை மற்றும் டயாலிசிஸ் இயங்கும் நிலையத்தின் தூரம் ஆகியவை.
அத்துடன் மருத்துவரின் விருப்பு, வெறுப்புக்கள், நோயாளியின் கல்வி அவருடைய விருப்பு வெறுப்புக்கள், மற்றும் வாழ்க்கை வழிமுறை போன்றவையாகும். குறைந்த செலவினாலும் எளிதாக கிடைப்பதினாலும் பெருவாரியான நோயாளிகள் டையாலிஸிஸை விரும்புகிறார்கள்.
டயாலிசிஸ் செய்து கொள்வோர் உணவு முறைகளில் கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டு வர வேண்டுமா?
ஆமாம். பொதுவாக இத்தகைய நோயாளிகள், சோடியம், பொட்டாஸியம், ஃபாஸ்பரஸ் மற்றும் அதிக திரவங்களை எடுத்துக் கொள்ளுதல் – இவற்றைக் குறைக்க வெண்டும். டயாலிசிஸ் ஆரம்பமான பிறகு கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்திக் கொள்ளலாம். அனேகர் அதிக அளவு புரோட்டீன் எடுத்துக் கொள்ள கோரப் படுகிறீர்கள்.
“dry weight” என்றால் என்ன?
இந்த சொல்லை அடிக்கடி டயாலிசிஸ் வழிமுறையைப் பின்பற்றுவோருக்கு மருத்துவர் பயன்படுத்துவர். எல்லா உபரியான திரவத்தையும் அகற்றியபின், இருக்கும் நோயாளியின் எடையையே இந்த சொல் குறிக்கிறது. இதை அடிக்கடி மாற்றிப் பொருத்திப் பார்க்க வேண்டும். நோயாளியின் உண்மையான எடை மாறும்பொழுதெல்லாம் இதை மாற்றிக்கொள்ள வேண்டும்.
ஹீமோடையாலிஸிஸ்
இதுவே மக்களிடையே பரவலாக அனுசரிக்கப்படும் ஒரு வழியாகும். இது முடிவை நோக்கி நோய்குறிப்பிட்ட நோயாளியை தள்ளிய பின் அனுசரிக்கப்படும் வழியாகும். ஒரு இயந்திரத்தின் மூலம் ஒரு டையாலைஸரைக் கொண்டு கழிவுப் பொருட்களை உடலிலிருந்து அகற்றும்.
ஹீமோடையாலிஸிஸை எப்படிச் செய்கிறார்கள்?
இதை டயாலிசிஸ் நிலையங்களில் அதற்குரிய இயந்திரத்தை வைத்துச் செய்கிறார்கள். மருத்துவர்கள் முன்னிலையில், நர்ஸ்களின் உதவியால் இது செய்யப்படுகிறது. டெக்னீஷியன்களும் உதவிக்கு இருப்பார்கள்.
இந்த இயந்திரம் ஒரு நிமிடத்திற்கு 300 மி.லி. இரத்தத்தை வெளியேற்றுகிறது. ஒரு வளைந்து கொடுக்கும் குழாய் மூலமாக இந்த வெளியேற்றுதல் நடக்கிறது. அடிக்கடி ஹெபாரின் எனும் மருந்தை உட்செலுத்தி இரத்தம் உறையாமல் பாதுகாக்கப்படுகிறது.
டயாலிசிஸ் செய்யும் இயந்திரம் (செயற்கையாக இயங்கும் சிறுநீரகங்கள்) என்பது ஒருதனிச்சிறப்பு வாய்ந்த வடிகட்டியாகும். இது உடலில் தேங்கிவிட்ட உபரியான திரவத்தையும் கழிவுப் பொருட்களையும் நீக்கி விடுகிறது.
டையாவிசேட் எனும் தனி குணமுடைய ஒரு திரவத்தின் உதவியால் இரத்தத்தை சுத்திகரிக்கிறது. அந்த திரவத்தை அந்த இயந்திரமே தயாரிக்கிறது. இரத்தம் சுத்திகரிக்கப்பட்டவுடன், இயந்திரமே அந்த இரத்தத்தை மீண்டும் உடலுக்குள் செலுத்தி விடுகிறது.
வழக்கமாக டையாலிஸிஸை வாரத்திற்கு மூன்று தடவைகள் செய்வார்கள். ஒவ்வொரு முறையும் அது சுமார் 4 மணி நேரம் எடுத்துக் கொள்ளும்.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் மூலம் சுத்திகரிக்கப்பட்ட இரத்தம் உடலுக்குள் எப்படி திருப்பி அனுப்பப்படுகிறது?
இரத்த குழாய் வழியாக எடுப்பதை மைய சிரையின் வடிகுழாய்கள், ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா மற்றும் செயற்கை ஒட்டுகள் என்று அந்த முறைகளை விளக்குவார்கள்.
மைய சிரையின் வடிகுழாய்கள்
உடனுக்குடன் டையாலிஸிஸை ஆரம்பிப்பதற்கு இந்தக் குழாயை உடலுக்குள் செலுத்துவதே மிகப் பெரும்பாலும் செய்யப்படும் வழிமுறை. இது திறனுள்ள வழியும் ஆகும்.
இரத்தக் குழாய் வழியாக உள்ளே செலுத்துவது குறுகிய கால உபயோகத்திற்கு ஆகும். ஒரு fistula தயாராகும் வரை இது உதவியாக இருக்கும்.
இரு கழுத்துக்களிலும் ஒரு கத்தீட்டரை டையாலிஸிஸுக்காக உள்ளே பெரிய இரத்தக் குழாய்க்குள் செலுத்துவர். இந்த ஒரு கத்தீட்டர் Hemodialysis Catheter மூலம் 300 மி.லி. இரத்தத்திற்கு மேல் வெளியே டையாலிஸிஸுக்காக எடுக்கலாம்.
கத்தீட்டர் என்பது வளைந்து கொடுக்கும் ஒரு குழாய். உள்ளே இரத்தம் பாய வெற்று வழி இருக்கும். ஒரு லூமனிலிருந்து இரத்தம் வெளியே எடுக்கப்படும். எடுக்கப்பட்ட இரத்தம் இயந்திரத்தின் சுற்றுக்குள் வரும். சுத்திகரிக்கப்பட்ட பிறகு இன்னொரு லூமென் வழியாக உடலுக்குள்ளேயே மீண்டும் செலுத்தப்படும்.
இத்தகைய (இரத்தக் குழாய்க்குள் செலுத்தப்படும்) கதீட்டர்களே சாதாரணமாக உபயோகிக்கப்பட்டு, தற்காலிகமான தொடர்புக்கு உபயோகப்படுத்தப்படும். அப்படி இல்லாவிட்டால், தொற்று ஏற்பட வழி உண்டு.
அவற்றில் இரு வகை கத்தீட்டர்கள் உண்டு. அவற்றை மாதக் கணக்கில் உபயோகித்து வரலாம்.
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா – AV FISTULA – arteriovenous (AV) fistula
இரத்தக் குழாய்களுக்குள் செலுத்தப்படும் இந்த பொருளே மிகவும் பொதுவாக உபயோகப்படுத்தப்படும் திறன் வாய்ந்த வழியாகும். நெடு நேரத்திற்கு ஒரே இரத்தக் குழாய் மூலம் இரத்தத்தை எடுப்பதற்கு உதவும். இதில் இரத்தம் உறைவதோ அல்லது தொற்றைப் பற்றிக் கொள்வதோ இல்லை.
இந்த முறையில் சிரையாக இருக்கும் இரத்தக் குழாயும் சரி, தமனியாக இருக்கும் இரத்தக் குழாயும் சரி ஒன்றோடு ஒன்று தொடர்பு கொள்ள வைக்கப்படுகின்றன. இதை வழக்கமாக முன்கையில் மணிக்கட்டுக்கு அருகில் வைத்து தொடர்பு ஏற்படுத்துவார்கள்.
ஒரு தமனியான இரத்தக் குழாயிலிருந்து பெருமளவில் இரத்தம் (உயர் இரத்த அழுத்தத்தில்) சிரைக்குள் செலுத்தப்படுகிறது. ஒரு சில வாரங்கள், அல்லது மாதங்களுக்குப்பிறகு, சிரை சற்றே பருமனாகி மேலும் இரத்தத்தை ஏந்திச் செல்கிறது. இந்த செயல்பாட்டுக்கு முதிர்ச்சி என்று பெயர்.
மேலே சொல்லப்பட்ட ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா முதிர்ச்சி அடைவதற்குக் காலம் பிடிக்கும் அதை உருவாக்கப்பட்ட உடனேயே டையாலிஸிஸுக்கு உபயோகித்துக் கொள்ள முடியாது.
டையாலிஸிஸுக்காக இரு நீண்ட துளை கொண்ட குழாய் ஊசிகள் ஃபிஸ்டுலாவுக்குள் நுழைக்கப்படுகின்றன. ஒன்றின் மூலமாக இரத்தம், டையாலைஸருக்குள் எடுத்துச் செல்லப்படுகிறது. இன்னொன்றின் மூலமாக சுத்திகரிக்கப்பட்ட இரத்தத்தை வெளியே எடுத்து உடலுக்குள் செலுத்த உபயோகிக்கப்படுகிறது.
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவை முறையாகப் பேணி வந்தால், பல வருடங்களுக்கு உபயோகமாக இருக்கும். எந்தக் கையில் ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா இருக்கிறதோ அந்தக் கையை வைத்துக் கொண்டு அன்றாட வேலைகளைக் கவனித்து வரலாம்.
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவுக்கு ஏன் அவ்வளவு கவனம் கொடுக்க வேண்டும்?
நீண்ட நாட்களுக்கு தொடர்ந்து தாக்கத்தை கொண்டு வரும் சிறுநீரக நோய் உடையவருடைய வாழ்க்கை போதுமான அளவிலும் முறையாகவும் டயாலிசிஸ் செய்துகொண்டாலே நீடிக்கும்.
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவிலிருந்து கிடைக்கும் போதுமான அளவு இரத்தத்திலிருந்துதான் டயாலிசிஸ் செய்ய முடியும். ஆகவே தான் அந்த ஃபிஸ்டுலாவை “உயிர் பிழைத்திருக்க வைக்கும் ஒரு வழி” என்று சொல்லுவர். அதை முறையாகவும் சீராகவும் பாதுகாத்து வந்தாலே, நெடுநாட்களுக்கு இந்த ஃபிஸ்டுலா உதவும்.
பெருமளவு இரத்தம், உயர் அழுத்தத்தோடு, இந்த ஃபிஸ்டுலாவின் தமனியில் பாயும். ஒரு விபத்தினால் நன்றாகப் பெரிதாக்கப்பட்ட தமனிகள் பழுதடைந்தால், மோசமான அளவில் இரத்தம் இழக்கப்படும். பெருமளவில் மிக சீக்கிரத்தில் இரத்தம் இழக்கப்பட்டால், உயிருக்கே ஆபத்துவரும். ஆகவேதான் ஃபிஸ்டுலாவுக்கு தனி கவனம் தேவை.
ஏ.வீ. ஃபிஸ்டுலாவை எப்படி பாதுகாப்பது?
முறையாகவும், அடிக்கடியும் ஃபிஸ்டுலாவை கவனித்து வந்தால், அதன் மூலம் போதுமான இரத்தம் பாய்வதை வருடக் கணக்கில் பெற்று வரலாம்.
முக்கியமாக அதன் மீது செலுத்தப்படவேண்டிய கவனம் கீழே விலாவாரியாக கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.
தொற்றுக்கள் ஏற்படாமல் பாதுகாத்தல்
எப்பொழுதும் ஃபிஸ்டுலாக்களை வெகு சுத்தமாகவே கழுவி வைத்திருங்கள். ஒவ்வொரு சிகிச்சைக்கு முன்பும் கழுவி உபயோகியுங்கள்.
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவை பாதுகாத்தல்
எங்கு இது உபயோகப்படுத்தப்படுமோ அங்கேயே டையாலிஸிஸை வைத்துக் கொள்ளுங்கள். அங்கீகாரம் இல்லாத எவரும் ஊசிகள் போட வேண்டாம்.
இரத்தத்தை உடலிலிருந்து எடுப்பதோ அல்லது இரத்த அழுத்தத்தை அளப்பதையோ ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா மூலம் செய்யக் கூடாது.
இந்தக் குழாய்க்கு எந்தவித காயமும் படாமல் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். நகைகள் அணிய வேண்டாம். இறுக்கமான உடை அணிய வேண்டாம் எந்த முன்கையில் இரத்தம் உறிஞ்சப்படுமோ அதில் வாட்ச் அணிய வேண்டாம்.
இந்த ஃபிஸ்டுலாவுக்கு ஏற்படும் எந்த விபத்தும் திடீரென்று இரத்தத்தை ஒழுகிச் செல்ல வைக்கும். அது உயிருக்கே ஆபத்தாக முடியலாம். இரத்தம் வழிந்து செல்வதை தடுக்க, இரத்தம் வெளிவரும் இடத்தில் உடனடியாக அழுத்தமாகத் தடுங்கள். இதை மற்ற கையால் செய்யவும். அல்லது ஒரு இறுக்கமான பாண்டேஜால் செய்யவும்.
இரத்தம் வெளிவருவது தடை செய்யப்பட்டவுடன், உங்கள் டாக்டரை உடனுக்குடன் அணுகி ஆலோசனை பெறுங்கள். முதலில் வழியும் இரத்தத்தைக் கட்டுப்படுத்தாமல் ஆஸ்பத்திரிக்கு விரைவது முட்டாள்தனம். தவிர ஆபத்தும் கூட.
எந்தக் கையில் குழாய்கள் பொருத்தப் பட்டிருக்கின்றனவோ அதைக் கொண்டு கனமான பொருட்களை தூக்க வேண்டாம். அதில் அழுத்தங்கள் வேண்டாம்.
கவனத்துடன் இருங்கள். ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா இருக்கும் கைமீது தலை வைத்துப்படுக்க வேண்டாம்.
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா வேலை செய்கிறதா என்று பாருங்கள். அதன் மூலம் இரத்தம் சீராகப் பாய்ந்து கொண்டிருக்கிறதா என்பதை கவனித்து வாருங்கள். அந்த அலைவு உணர்வு இருக்கிறதா என்று பாருங்கள். (இதை சிலிர்ப்பு உணர்ச்சி என்றும் கூறுவார்கள்.) அப்படியே ஒரு நாளைக்கு 3 தடவையாவது செய்யுங்கள். (காலை சிற்றுண்டிக்கு முன், மதிய உணவு மற்றும் இரவு உண்டி முதலிய வேளைகளில் அதைச் செய்யுங்கள்) அலைவு இல்லாமல் இருந்தால், உடனுக்குடன் உங்கள் டாக்டரை அணுகுங்கள்.
குறைந்த இரத்த அழுத்தம் ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாக்களை செயலிழக்கச் செய்யலாம். அந்த நிலையை அவசியம் தவிர்க்க வேண்டும்.
முறையான தேகப் பயிற்சி
அவ்வப்போது ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவை பயிற்சிக்கு உள்ளாக்குவது அது மேலும் மேலும் முதிர்ச்சி அடைவதை மேம்படுத்தும். ஹீமோடையாலிஸிஸை ஆரம்பித்த பிறகும், அதைப் போட்டுக் கொண்டிருக்கும் கையை உடற்பயிற்சிக்கு உள்ளாக்குவது ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவுக்கு வலிமை ஊட்டுகிறது.
ஏ.வி. ஒட்டுமுறை
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவைப் பொருத்துவதற்கு சில நோயாளிகளுக்கு வசதியில்லாமல் இருக்கலாம். அப்பொழுது ஏ.வி. ஒட்டு முறையைப் பின்பற்றலாம். அல்லது பொருத்தப் பட்ட ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலா செயல்படாமல் தோல்வி அடைந்திருக்கலாம்.
மேற்சொன்ன ஒட்டு முறையில் அறுவை சிகிச்சை மூலமாக ஒரு சிரை இரத்தக் குழாய், தமனியோடு ஒரு செயற்கை ரப்பர் குழாய் மூலம் இணைக்கப்படுகிறது. இது தோலுக்கு அடியில் புதைக்கப்படுகிறது. டயாலிசிஸ் சிகிச்சையின் பொழுது உடம்புக்குள் ஊசிகள் செலுத்தப்படுகின்றன.
ஒரு ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவை ஒப்பு நோக்கும்பொழுது, ஒட்டுப் போடும் முறைகளில் இரத்தம் உறையக் கூடிய சாத்தியக் கூறுகள் இருக்கின்றன. தொற்றுக்களும் வரலாம். வழக்கமாக அவை ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவைப் போன்று நீண்ட நாட்கள் உழைப்பதில்லை.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் இயந்திரத்தின் செயல்பாடுகள் யாவை?
ஹீமோடையாலிஸிஸ் இயந்திரத்தின் முக்கியமான வேலைகள் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.
இயந்திரம் உடலிலிருந்து இரத்தத்தை டையலைஸருக்குச் பம்ப் மூலம் வெளியேற்றுகிறது. சுத்திகரிப்பிற்காக இதைச் செய்கிறது.
ஒரு தனி குணம் உள்ள திரவத்தை டையாலிஸேட் தயார் செய்கிறது. இந்த இயந்திரம், மின்கடத்தும் திரவத்தின் திண்மையை மிகவும் நெருக்கமாக கவனித்து வருகிறது. அதன் வெப்ப நிலையையும், கன அளவையும், அழுத்தத்தையும் நோயாளியின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப கண்காணிக்கிறது. டயாலிசிஸ் திரவம் வேண்டப்படாத கழிவுப் பொருட்களை நீக்குகிறது. உபரியான நீரையும் தேகத்திலிருந்து அகற்றுகிறது.
நோயாளியின் பாதுகாப்பிற்காக இயந்திரத்தில் பல பாதுகாப்பு விசைகள் பொருத்தப் பட்டிருக்கின்றன. எங்காவது இரத்தம் கசிகிறதா என்பதையும், இரத்தத்தின் சுற்றுப்பாதையில் எங்காவது காற்று புகுந்திருக்கிறதா என்பவை வெகு கூர்மையாக கவனிக்கப்படும்.
கம்ப்யூட்டர் பொருத்தப்பட்ட சில வெகு நவீன இயந்திரங்கள், வெவ்வேறு அளவுகளை டிஜிட்டலாகக் காண்பிக்கும் வகையில் வடிவமைக்கப் பட்டிருக்கின்றன. ஆங்காங்கு எச்சரிக்கை ஒலி எழுப்பும் வகையில், பாதுகாப்பையும் முறைகேடுகளைத் தவிர்க்கவும் செய்கின்றன.
டையாலைஸரின் அமைப்பு எப்படிப்பட்டது? அது இரத்தத்தை எப்படி சுத்திகரிக்கிறது?
இயந்திரத்தின் அமைப்பு
டயாலிசிஸ் எனும் செயல்பாட்டில், டையாலைஸர் எனும் செயற்கை சிறுநீரகம் பொருத்தப்பட்டு அதன்மூலம் இரத்தம் சுத்திகரிக்கப்படுகிறது.
அது சுமார் 20 செ.மி. நீளமும், 5 செ.மி. அகலமும் கொண்ட ஒரு ப்ளாஸ்டிக் சிலிண்டராகும். இதில் ஆயிரக்கணக்கான குழாய்கள், வெற்றிட முள்ள நார்களாக ஒரு புறமே திரவத்தை அனுமதிக்கும் பொருட்களாகப் பொருத்தப்பட்டிருக்கின்றன.
இந்தக் குழாய்கள் ஒன்றோடொன்று தொடர்பு உடையவனவாக, சிலிண்டரின் மேற்புறத்தையும் கீழ்ப் புறத்தையும் இணைக்கின்றன. அப்படி இணைத்து, ‘இரத்த அறை ஒன்றை உருவாக்குகின்றன. இதன் திறப்பு வழியாக இரத்தம் உள்ளே வருகிறது. மறுமுனையில் இருக்கும் வழியாக, வெளியே செல்லுகிறது.
டயாலிசிஸ் திரவம் டையாலைஸரின் ஒரு முனையில் உள்ளே வந்து நார்களின் வெளிப்புறம் பாய்ந்து பிறகு மறு முனை வழியாக வெளியே செல்கிறது.
டையாலைஸரில் இரத்தம் சுத்திகரிப்பு ஆகுதல்
டையாலைஸரின் ஒரு முனை வழியாக உள்ளே வரக்கூடிய இரத்தம், ஆயிரம் ஆயிரம் மயிரிழைக் குழாய்களின் மூலம் பரிமாறப்பட்ட பின் – டையாலைஸரின் மறு முனை வழியாக வெளியே வருகிறது. நார்க் குழாய்களின் வெளிப்புறம் வழியாக வெளியே செல்கிறது. இது ‘டையாலிஸேட் அறையில் நடக்கிறது.
ஒவ்வொரு நிமிடமும் 300 மி.லி. இரத்தமும், 600 மி.லி. டையாலிஸ்ஸுக்காக உபயோகிக்கப்படும் திரவமும் எதிர் திசையில் இயந்திரத்திற்குள் செயல்பாட்டின்பொழுது பாய்கிறது. நார்க்குழாய்களில் இருக்கும் ஒரு புறமே திரவத்தைச் செலுத்தும் மெல்லிய தடுப்புக்கள் உள்ளன. இங்குதான் இரத்தம் சுத்திகரிக்கப்படுகிறது. கழிவுப் பொருட்கள், டயாலிசிஸ் அறையில் விடப்படுகின்றன.
டயாலிசிஸ் இயந்திரத்தின் மறுமுனையிலிருந்து சுத்திகரிக்கப்பட்ட இரத்தம் வெளி வருகிறது. விஷப் பொருட்கள் அடங்கிய டையாலிஸிஸ் திரவம், மற்றும் உபரியான திரவங்கள் எல்லாம் அந்த முனையில் அகற்றப்படுகின்றன.
இந்த செயல்பாட்டில் இரத்தம் சுமார் 12 மடங்கு சுத்திகரிக்கப்படுகிறது. நான்கு மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு இரத்தத்திலுள்ள யூரியாவின் அளவும் கிரியேட்டினைனின் அளவும் கணிசமாகக் குறைகின்றன. உடலில் இருந்த உபரியான திரவம் அகற்றப்பட்டு மின்கடத்தி திரவங்களின் சமநிலை பாதுகாக்கப்படுகிறது.
டையாலிஸேட் என்றால் என்ன? இந்த செயல்பாட்டில் அதன் வேலை என்ன?
அந்த திரவம் ஒரு தனி குணம் வாய்ந்த ஒன்று. டயாலிசிஸ் ல் அது உபயோகப்படுத்தப்பட்டு கழிவுப் பொருட்களையும், இதர உபரியான திரவங்களையும் இரத்தத்திலிருந்து அகற்றுகிறது.
அதன்திண்மையையும் குணத்தையும் நோயாளியின் தேவைக்கு ஏற்ப மாற்றி தயாரிக்கலாம்.
அந்த திரவத்தை டயாலிசிஸ் இயந்திரமே தயாரிக்கிறது. 30 பங்கு மிக மிக தூய்மையான நீருடன் ஒரு பங்கு மிகத்திண்மை வாய்ந்த நிலையுள்ள டையாலிஸேட் திரவம் சேர்க்கப்படுகிறது.
அந்த திரவம் மருந்துக்கடைகளில் கிடைக்கும். வழக்கமாக ஒரு ஜாடியில் வைக்கப் பட்டு விற்கப்படும். அதில் மின் கடத்தும் திரவங்கள், தாது உப்புக்கள், பைகார்பனேட் போன்ற பொருட்கள் அதிக திண்மையுடன் கலந்திருக்கும்.
அந்த திரவத்தை தயார் செய்ய ஒரு வரிசையான வடிகட்டிகள் மூலம் உள்ளே வரும் நீர் சுத்திகரிக்கப்படுகிறது. அதில் மணல் வடிகட்டி, கரியால் நிரப்பப்பட்ட வடிகட்டி, நீரை மென்மைப் படுத்தும் பொருட்கள், சவ்வூடு பரவச் செய்யும் பொருட்கள், அயான்களை அகற்றும் பாதை, மற்றும் அல்ட்ரா வயலட் கதிர்களால் சுத்தம் செய்யப்படும் அறை போன்றவை அந்த இயந்திரத்தில் இருக்கும்.
மிக மிக உயர்ந்த தரமுள்ள சுத்தமான நீர், பாதுகாப்பான டையாலிஸிஸைச் செய்யத் தேவைப்படுகிறது. ஒவ்வொரு நோயாளிக்கும் ஒவ்வொரு முறை டயாலிசிஸ் செய்துகொள்ள 150 லிட்டர் நீர் தேவைப்படும்.
டயாலிசிஸ் எங்கு நடக்கிறது?
வழக்கமாக இதை மருத்துவமணையில் செய்வார்கள். அல்லது அதற்கென்று அமைக்கப்பட்ட நிலையங்களில் செய்வார்கள். ஒரு டாக்டரும் அவருடன் கூட தாதியரும் சேர்ந்து இதைக் கண்காணிப்பார்கள். ஒரு சில சமயங்களில் அவரவர் வீட்டிலேயே கூட இதைச் செய்வார்கள். இதை நிலையான ஆரோக்கியம் உடைய நோயாளிகளுக்கே இப்படி வீடுகளில் செய்வார்கள். அதற்கு உரிய பயிற்சி வேண்டும். குடும்ப ஒத்துழைப்பு வெண்டும். போதுமான இடவசதியும் நிதி உதவியும் வேண்டும்.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்து கொள்ளும்பொழுது வலி ஏற்படுமா?
இல்லை. ஊசியை உடலுக்குள் நுழைக்கும்பொழுது ஏற்படும் வலியைத் தவிர ஹீமோடையாலிஸிஸ் நடக்கும்பொழுது வலி இருக்காது. வழக்கமாக எந்த நோயாளிக்கும் சுமார் 4 மணி நேரங்கள் ஆஸ்பத்திரியில் இருந்து ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்து கொண்டு செல்ல வேண்டி இருக்கும்.
அதைச் செய்யும்பொழுது, தூங்கிக்கொண்டோ அல்லது படித்துக்கொண்டு அல்லது இசையை கேட்டு அனுபவித்துக் கொண்டே அல்லது டீ.வி. பார்த்துக் கொண்டோ இருக்கலாம்.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் எடுத்துக் கொள்ளும்பொழுது நோயாளிகள் கொஞ்சம் சிறு நொறுக்குத் தீனிப் பண்டங்களை உண்டு கொண்டிருப்பார்கள். மற்றும் குளிர் பாணமோ அல்லது சூடான பானங்களோ பருகிக் கொண்டிருப்பார்கள்
பொதுவாக ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்து கொள்வதில் என்ன பிரச்னைகள் வரும்?
பொதுவாக ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்துகொள்ளும்பொழுது இரத்த அழுத்தம் குறையும். அல்லது வாந்தி எடுக்கலாம், தசைப் பிடிப்பு வரலாம், உடல்நலிவாக ஆகும், மற்றும் தலைவலி வரலாம்.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்துகொள்வதால் வரும் நன்மை, தீமைகள் யாவை?
நன்மைகள்.
நல்ல பயிற்சி பெற்ற நர்ஸ்களோ அல்லது டெக்னீஷியன்களோ சேர்ந்து செய்யும் முறையாதலால் இது மன அழுத்தத்தைக் கொண்டு வராது.
இது வேகமாக நடக்கும் ஒரு மருத்துவ சிகிச்சை. ஆகவே பெரிடோநியல் முறையை விட இது குறைவான நேரத்தையே எடுத்துக் கொள்ளும்.
அதே போல் பிரச்னைகள் உடைய இதர நோயாளிகளை ஹீமோடையாலிஸிஸ் நிலையத்தில் சந்திக்க வாய்ப்பு ஒன்று கிடைக்கிறது. இந்த உரையாடல்கள் மன அழுத்தங்களைக் குறைக்கிறது. அத்தகைய சக நோயாளிகளின் அருகாமை கிடைக்கிறது.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் வாரத்திற்கு மூன்றே நாட்களுக்குச் செய்து கொள்ளப்படுவதால், நிரம்ப அவகாசம் பிற வேலைகளில் ஈடுபடக் கிடைக்கிறது.
தொற்றுக்கள் வரும் சாத்தியங்கள் குறைவு. ஹீமோடையாலிஸிஸ் பெரிடோனியல் டையாலிஸ்ஸை விட செலவு குறைவானது. பெரும்பாலான நிலையங்களில் இப்படி இருப்பதையே காண்கிறோம்.
குறைகள்
ஹீமோடையாலிஸிஸ் நிலையத்திற்கு அடிக்கடி சென்று வருவது சிரமமான காரியமே. நேரங்கள் செலவிடப்படுகின்றன. அதுவும் அந்த நிலையம் சற்று தூரத்தில் இருந்தால், போய் வருவது கொஞ்சம் சிரமம்.
ஒரு நிலையான நிகழ்வுப் பட்டியலை இதற்காக தயாரித்துக் கொள்ள வேண்டும். நோயாளி நன்றாக அந்தப் பட்டியலைப் பார்த்து நிகழ்ச்சிகளை திட்டமிட்டுக் கொள்ள வேண்டும்.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்து கொள்ளும் முன் உடலுக்குள் நுழைக்கப்படும் ஊசி கொஞ்சம் வலியை உண்டாக்கும்.
உணவுப் பழக்கங்களில் அவ்வளவு சுதந்திரத்தைக் கையாள முடியாது.
ஹீமோடையாலிஸ்ஸை செய்துகொள்ளும் நோயாளி அவசியம் சில உணவுக் கட்டுப்பாடுகளுக்கு உட்பட்டே ஆக வேண்டும். சில திரவங்கள், அவற்றின் அளவு, உப்பு மற்றும் பொட்டாசியம் ஆகியவற்றை எடுத்துக் கொள்வதில் கடும் கட்டுப்பாடு அவசியம் வேண்டும்.
மஞ்சள்காமாலை தொற்று வரக் கூடிய வாய்ப்பு இருக்கிறது.
செய்யக்கூடியவை மற்றும் செய்யக்கூடாதவை
தொடர்ந்து ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்து கொள்ளும் நோயாளிகள் – வாரத்திற்கு மூன்று தடவைகள்- தவறாமல் சிகிச்சை செய்து கொள்ள வேண்டும். நீண்ட நாள் ஆரோக்கியத்திற்கு இது அத்தியாவசியம். முறை தவறுதல் அல்லது குறைவான தடவைகள் செய்து கொள்ளுதல் சில சமயங்களில் அபாயத்தை உண்டு பண்ணும் அல்லது ஏன், உயிருக்கே ஆபத்தாக முடியும்.
உப்பைக் குறைப்பதும், உடல் எடையைக் குறைப்பதும் இரண்டு ஹீமோடையாலிஸிஸ் தடவைகளுக்கு நடுவில் எடை கூடாமல் காக்கும்.
பொட்டாசியம் அதிகமாக உள்ள உணவையும் ஃபாஸ்பரஸ் அதிகம் உள்ள உணவையும் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். புரோட்டின் சற்று அதிகமாக உள்ள பண்டங்களைச் சாப்பிட வேண்டியது அவசியம்.
டையாலிஸிஸ் நோயாளிகளுக்கு சற்று சத்து மிக்க பண்டங்கள் குறைவாகத் தான் உண்ண வேண்டி வரும். அதனால் விளைவுகளும் சற்று எதிர்பார்க்க முடியாத அளவுக்குக் குறையலாம். டையாலிஸிஸ் செய்து கொள்ளும்பொழுது, புரோட்டீன் குறைதல் சத்துள்ள உணவைக் குறைக்கிறது. ஆகவே உணவில் புரோட்டீன் அதிகம் உள்ள உணவையே உண்ண வேண்டும். மேம்பட்ட கலோரிகள் உள்ள உணவையே உண்ண வேண்டும். இந்த நோயாளிகளுக்கு டாக்டர்கள் தரும் பரிந்துரைப்பு இப்படித்தான் இருக்கும்.
ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்து கொள்வதில் உள்ள பிரதான குறை ஒன்று – அடிக்கடி நோயாளி டயாலிசிஸ் நிலையத்திற்கு சென்று வரல் வேண்டும் (ஒரு வாரத்திற்கு மூன்று தடவைகள் சென்று வர வேண்டும்).
முறையாகச் செய்துகொண்டு வரும் நோயாளிகள் நீரில் எளிதாகக் கரையக் கூடிய வைட்டமின்கள் கொண்ட உணவோ அல்லது மாத்திரைகளோ சாப்பிட வேண்டும். அத்துடன் பி வைட்டமினும் சி வைட்டமினும் கலந்திருந்தால் நல்லது. மருந்துக் கடைகளில் கேட்டவுடன் கொடுக்கப்படும் மல்டி வைட்டமின் மாத்திரைகளை வாங்கி எடுத்துக் கொள்ள வேண்டாம். ஏனென்றால் அவற்றில் வேண்டுமளவுக்கு எல்லா வைட்டமின்களும் இல்லாமல் இருக்கலாம்.
ஒருவேளை ஏ, இ மற்றும் கே வைட்டமின்கள் அல்லது தாது உப்புக்களே அவற்றில் இருக்கலாம். இவை எல்லாம் சிறுநீரகங்கள் செயலிழந்த நோயாளிகளுக்கு தீங்கு விளைவிப்பவை.
கால்ஷியம் மற்றும் விட்டமின் டி போன்றவற்றை நோயாளியின் உடல் நிலைக்குத் தகுந்தவாறு கொஞ்சம் கூடவே எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
வாழ்க்கை வழி முறைகளின் மாற்றங்களுக்கு மரியாதை கொடுத்து மாறிக் கொள்ளுங்கள்; பொதுவாக புகைத்தலை நிறுத்துவது, ஆரோக்கியமான நிலையிலேயே உடல் எடையை வைத்துக் கொள்வது, முறையாக தேகப் பயிற்சி செய்வது, மது அருந்துவதை கட்டுப் படுத்துவது போன்ற வழி முறைகளில் ஈடுபடவும்.
நோயாளி உடனுக்குடன் மருத்துவரை தொடர்பு கொள்ள வேண்டிய நிலைகள்
ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவிலிருந்து இரத்தம் வந்தால் அல்லது கதீட்டர் இருக்குமிடத்திலிருந்து இரத்தம் கசிந்தால், அதிர்வு, போன்றவற்றை ஏ.வி. ஃபிஸ்டுலாவில் கண்டால்
எதிர்பாராத எடை கூடுதல், குறிப்பான வகையில் வீக்கங்கள் ஏற்பட்டால், அல்லது மூச்சுத்திணறல் ஏற்பட்டால்
மார்பில் வலி, மிக மெதுவான அல்லது மிக வேகமான இருதய துடிப்பு ஏற்பட்டால்
மிக அதிகமான அளவு இரத்த அழுத்தம் ஏற்பட்டால், அல்லது மிகக் குறைவான இரத்த அழுத்தம் ஏற்பட்டால்
நோயாளிக்கு ஒரு மனக் குழப்பமும், மயக்கம் தூக்க நிலை, மற்றும் நினைவிழத்தல் அல்லது உடலில் நடுக்கங்கள் ஏற்பட்டால்
காய்ச்சல், மிக மோசமாக வாந்தி எடுத்தால், அல்லது மிக மோசமாக உடல்நலிவாகி விடுதல்
பெரிடோனியல் டயாலிசிஸ்
இது டயாலிசிஸ் செய்துகொள்வதற்காக அளிக்கப்படும் ஒரு மாற்றுவழி. இதை நோய் முற்றிய நிலையில் செய்துகொள்வார்கள். இந்த உண்மை மிகப் பரவலாக ஒப்புக் கொள்ளப் பட்டு விட்டது. திறன்மிக்க வழியும் ஆகும். வீடுகளிலேயே இருந்து செய்து கொள்ளும் வழியாகும் இது.
பெரிடோனியல் டயாலிசிஸ் என்றால் என்ன?
பெரிடோனியம் என்பது மிக மிக மெலிதான ஒருதசைத்தடுப்பு. இது அடிவயிற்று துளையையும், வயிறு, சிறு குடல் மற்றும் அடிவயிற்றில் இருக்கும் அங்கங்களையும் பாதுகாக்கக்கூடியது.
இது இயற்கையாக கடவுளால் கொடுக்கப்பட்ட மிக மிக நுண்ணிய மெலிதான ஒரு தடுப்பும் ஒருவழியிலேயே கழிவுப் பொருட்களையும் இரத்தத்திலுள்ள விஷப் பொருட்களையும் வெளியேற்ற உதவுகிறது.
பெரிடோனியல் டயாலிசிஸ் என்பது இரத்தத்தை அந்த நுண்ணிய வடிகட்டி மூலம் சுத்திகரிப்புச் செய்வதாகும்.
பெரிடோனியல் டயாலிசிஸ் முறைகள் எத்தனை வகைப்படும்?
1. Intermittent Peritoneal dialysis
2. Regular Ambulatory Peritoneal dialysis CAPD
3. Regular biking Peritoneal dialysis CCPD
Intermittent Peritoneal dialysis
திறன்மிக்கதும் மிக உயர்ந்த வழிகளில் இதுவும் ஒன்றாகும். குறுகிய காலத்திற்குள் செய்யப்பட பரிந்துரைக்கப்படும் வழிகளில் இதுவும் ஒன்று. சிறுநீரகங்கள் மிக மோசமாக பாதிக்கப் பட்டிருந்தால் இந்த முறை பரவலாக அனுசரிக்கப்படும். முக்கியமாக, குழந்தைகளுக்கும், அவசர காலங்களிலும், நோய் முற்றி முடிவுக்கு வரும் நிலைகளிலும் இது அனுசரிக்கப்படும்.
2. இதில் பல துளைகள் கொண்ட ஒரு வகை சிறப்பு ப்ளாஸ்டிக் கதீட்டர் இருக்கும் – நோயாளியின் அடி வயிற்றில் பொருத்தப்படுகிறது. அதற்காக சிறப்பு குணமிக்க டையாலிஸேட் பயன்படுத்தப்படும்.
3. மேற்சொன்ன முறை, சுமார் 24-36 மணி நேரங்களுக்குத் தொடரப்படும். 30லிருந்து 40 லிட்டர் டையாலிஸேட் திரவம் உபயோகிக்கப்பட்டு செய்முறை முடிக்கப்படும்.
4. இதுவே 1 லிருந்து 3 நாட்களுக்கு ஒரு முறை என்று மீண்டும் தொடரப்படும். இதுநோயாளியின் தேவையைப் பொருத்தது.
Capd என்றால் என்ன?
Regular – இதில் டயாலிசிஸ் நிறுத்தப் படுவதே இல்லை. தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கும்.
Ambulatory என்றால், நோயாளி எழுந்து நடமாடிக் கொண்டு முறையான நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடலாம்.
Peritoneal வடிகட்டி – மிகநுண்ணிய மெம்ப்ரேன் உடலிலுள்ளது வடிகட்டியாக வேலை செய்யும்.
Regular Ambulatory Peritoneal Dialysis எனும் முறை
இதை வீடுகளிலேயே செய்து கொள்ளலாம். ஒரு இயந்திரத்தின் உதவி தேவை இல்லை. இதில் செளகரியமும் கொஞ்சம் சுதந்திரமாகவும் இயங்க வசதி இருப்பதால், மேலை நாடுகளில் மிகவும் பரவலாக உபயோகிக்கப்படும் முறைகளில் இது ஒன்றாகும்.
மேற்சொன்ன வழி எப்படி செயல்படுகிறது?
மிகநுண்ணிய பலதுளைகள் உள்ள மெலிதான ரப்பர் குழாய் (கதீட்டர்) ஒன்று இதற்காக உபயோகப்படுத்தப் படுகிறது. இது அறுவை சிகிச்சை மூலம் நோயாளியின் அடிவயிற்றிற்குள் நுழைக்கப்படுகிறது. இதை ஒரு நிரந்தரமான வழியாக வைக்கப்பட்டு விடுகிறது. இந்த முறை துவங்குவதற்கு சுமார் 10 லிருந்து 14 நாட்களுக்கு முன் இது நோயாளியின் வயிற்றுக்குள் நுழைத்து விடப்படுகிறது.
இந்த வழிமுறைக்கு படிப்படியான மூன்று நிலைகள் உண்டு. நிரப்புதல், சற்று நேரம் நிற்கச் செய்தல் அதற்குப் பின் வெளியே செல்ல விடுதல் என்பன அந்த மூன்று வழிகளாகும்.
உள்ளே நிரப்புதல் : கதீட்டர் மூலமாக இரண்டு லிட்டர் அளவு டயாலிசிஸ் திரவம், தொற்றுக்கள் அணுகாத ஒரு ப்ளாஸ்டிக் குழாய் மூலம் உடலுக்குள்ளே செலுத்தப்படுகிறது. அந்தக் குழாய் பெரிடோனியத்தை அடையும் வரை உள்செலுத்தப்படுகிறது. எப்பொழுது உடலுக்குள் திரவம் இருக்கிறதோ, காலியான பை சுருட்டப் பட்டு நோயாளியின் உள்ளாடைக்கு அருகில் வைக்கப்பட்டு அடுத்த சிகிச்சை வரை அங்கேயே விட்டு விடப்படுகிறது.
அதிலேயே நிற்க வைத்தல் : மேற்சொன்ன டையாலிஸேட் திரவம், ஒரு இரவில் 6 முதல் 8 மணிநேரங்களுக்கு நிற்க வைக்கப்படுகிறது. அல்லது ஒரு நாளில் 4 முதல் 6 மணிநேரங்களுக்கு நிற்க வைக்கப்படுகிறது. இது உடலில் தங்கும் நேரத்தைத்தான் தங்கும் நேரம் என்று சொல்லப்படும். அப்பொழுதுதான் அந்த சுத்திகரிப்பு நடக்கிறது.
அங்கு நடக்கும் சுத்திகரிப்பினால் உபரி திரவங்களும், கழிவுப் பொருட்களும் நீக்கப்பட்டு விடுகின்றன. அவை இரத்தத்திலிருந்து மேற்சொன்ன திரவத்துக்குள் வந்து விடுகின்றன. இந்த சமயத்தில் நோயாளியோ இலகுவாக நடக்கலாம் (இதனால் தான் இந்த சிகிச்சைக்கே ambulatory என்ற பெயர் வந்தது.)
கழித்து விடுவது : மேற்சொன்ன அதிலேயே நிற்க வைத்தலுக்காக ஆகும் நேரத்திற்குப் பிறகு, ஒரு கதீட்டர் மூலம் கழிவுநீர் அகற்றப்பட்டு ஒரு பைக்குள் வந்து சேரும்படி வைக்கப் படுகிறது. அந்தப் பை எடை போடப்பட்டு அளக்கப்படுகிறது. அதை அடுத்து அது தூக்கி எறியப் படுகிறது. வெளியேற்றப்பட்ட அந்த திரவமானது எந்த நிறமும் இல்லாமல் முழுவதும் நிறமற்று இருத்தல் வேண்டும்.
அடி வயிற்றிலிருந்து அந்த திரவத்தை வெளியேற்றுவதும் புதிய திரவத்தால் நிரப்புவதும் 30லிருந்து 40 நிமிடங்கள் பிடிக்கும். இந்த வழிமுறைக்கு பரிமாற்றம் என்று பெயர். இந்த பரிமாற்றத்தை ஒரு நாளுக்கு 3 முதல் 5 தடவைகள் செய்யலாம். அல்லது ஒரு முறை இரவில் செய்யலாம். இரவில் தூங்கப் போவதற்கு சற்று முன் இது செய்யப்படுகிறது. இரவில் அந்த பி.டி. திரவம் அடிவயிற்றிலேயே தங்க வைக்கப்படுகிறது. சிகிச்சை மிக கவனத்துடன் தொற்றுதல் இல்லாத ஒரு சூழலிலேயே செய்யப்படுகிறது.
APD or Regular biking peritoneal dialysis (CCPD)
இது வீட்டிற்குள்ளேயே தொடர்ச்சியாக எந்தவித தடங்கலும் இல்லாமல் செய்து கொள்ளக் கூடிய சிகிச்சையாகும். இதுதானாக இயங்கும் ஒரு சைக்கிளர் இயந்திரம் மூலம் அன்றாடம் செய்து கொள்ளக் கூடியது. இந்த சிகிச்சையின் பொழுது அன்றாட அலுவல்களை தடங்கலின்றி செய்து கொள்ளலாம்.
இந்த இயந்திரத்தில் உபயோகப்படுத்தும் பி.டி. திரவம் என்றால் என்ன?
இந்த டையாலிஸேட் திரவம் தொற்றுக்களே புக முடியாத ஒரு திரவம். இதில் தாது உப்புக்களும் க்ளூகோஸும் சிகிச்சையின் பொழுது சேர்க்கப் படும். இந்தியாவில் மூன்று வெவ்வேறு திண்மையில் இந்த திரவம் கிடைக்கின்றன. (1.5%, 25% மற்றும் 4.5% திண்மைகளில் இவை கிடைக்கின்றன). இதிலுள்ள க்ளூகோஸ் திரவமே உடலிலிருந்து கழிவு நீரை வெளியே அகற்றுகிறது.
நோயாளியின் உடலிலிருந்து வெளியேற்றப் பட வேண்டிய கழிவு நீரின் கன அளவைப் பொறுத்து இந்த திரவம் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறது. தற்காலங்களில் புதிய புதிய வகையான பி.டி. திரவங்கள் மார்க்கெட்டில் கிடைக்கின்றன. இவற்றினால் வரும் நன்மை என்னவென்றால், உடலிலிருந்து வெளியேறும் கழிவு நீர் மிக மெதுவாகவே வெளியேற்றப் படுகிறது.
இது பருமானக உள்ளவர்களுக்கும் நீரிழிவு நோய் உடையவர்களுக்கும் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. ஒருநாளில் ஒரு சுழற்சிக்கு வடிவமைக்கப்படும் சிகிச்சைகளுக்கே இது உபயோகிக்கப்படுகிறது. வெவ்வேறு கன அளவுப் பைகளில் இது கிடைக்கிறது. அப்படிக் கிடைப்பது 1000 மி.லி உம் 2500 மி.லி.உம் ஆகும்.
இந்த முறையில் எழக்கூடிய சாதாரண பிரச்னைகள் என்ன?
தொற்று உண்டாதல். பெரிடோனியம் தொற்றுக்கு உள்ளாவது ஒரு பிரச்னை, மற்றும் அடி வயிற்றில் வலி, காய்ச்சல், உடல் சில்லிட்டுப் போதல் மற்றும் கலங்கி வெளி வரும் திரவம் போன்றவை பொதுவாக எழும் பிரச்னைகள் ஆகும். இதற்கு கடுமையான மேற்பார்வையுடன் கூடிய தொற்றுக்கள் புகாமல் இருக்குமாறு சூழலை அமைத்து சிகிச்சையை தொடரவும்.
தேவைப்பட்டால் பல நோக்குதிறன் கொண்ட ஆன்டிபயாடிக்குகளை உபயோகிக்க வேண்டும். வெளி வரும் பி.டி. திரவத்தை கல்சர் சோதனைக்கு உட்படுத்த வேண்டும். ஒரு சிலருக்கு பி.டி. கதீட்டரை அகற்ற வேண்டிய அவசியமும் இருக்கும். திரவம் வெளியேறும் இடத்தில் ஒரு தொற்றுக் கூட வரலாம். அங்குதான் கதீட்டரை சொருகுவார்கள்.
Capd நோயாளிகளுக்கு தொற்று வராமல் பாதுகாப்பதுதான் தலையாய கடமை
இதர பிரச்னைகள், அடிவயிறு தொய்வடைந்து கீழே போய்விடுவது, அடிவயிற்று தசைகள் நலிவாதல், அதன் மூலம் ஹெர்னியா உருவாகி விடுதல், உடலில் தங்கும் திரவங்கள் அதிக எடையுடன் கூடி விடுவது, மலச் சிக்கல், மற்றும் அடிவயிற்றில் உருவாகும் இடீமா, வெளியேறும் சிறுநீற்றின் அளவு குறைந்து விடுதல், திரவங்களின் கசிவு மற்றும் உடல் எடை கூடுதல் போன்றவையே உடலுக்கு ஏற்படும் இதர பிரச்னைகளாகும்.
Capd – யினால் வரும் நன்மைகள்.
உணவு மற்றும் பருகும் பானங்களில் அவ்வளவாக கட்டுப்பாடுகள் விதித்துக் கொள்ள வேண்டியது இல்லை.
மேலும் கொஞ்சம் கூடுதலான சுதந்திரத்தை அனுபவித்துக் கொள்ளலாம்.
டையாலிஸிஸை வீட்டிலேயே வைத்துக் கொள்ளலாம். அல்லது பிரயாணங்களின்பொழுது வைத்துக் கொள்ளலாம். எந்த விதமான அலுவல்களும் சிகிச்சையினால் தடைபடாது பார்த்துக் கொள்ளலாம். அவருடன் எந்த வித இயந்திரமும் பொருத்தப் படாது இருக்கும். உடன் ஆஸ்பத்திரி ஊழியர்களும் இருக்க மாட்டார்கள். அல்லது குடும்ப அங்கத்தினர்களும் இருக்க மாட்டார்கள்.
சரியாக மூன்று தடவைகள் ஒரு வாரத்திற்கு அவசியம் ஆஸ்பத்திரிக்குச் செல்ல வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்திலிருந்து விடுதலை கிடைக்கிறது. அடிக்கடி ஆஸ்பத்திரிக்குப் பயணம் செய்வதும் மற்றும் ஊசிக்குத்தல்களினால் வரும் வேதனை – இவற்றிலிருந்து பூரண விடுதலை.
உயர்இரத்த அழுத்தம் மேலும் திறன்கொண்டு கண்காணிக்கப் படுகிறது. இரத்தசோகையும் வராமல் பாதுகாக்கப்படுகிறது.
டயாலிசிஸ் மெதுவாகவும், மிக மெதுவாகவும் நடைபெறுகிறது. இரத்தம் தொடர்ச்சியாக இடையுறாமல் சுத்திகரிக்கப் பட்டுக் கொண்டிருக்கும்.
Capd முறையை அனுசரிப்பதால் வரும் தீமைகள்.
பெரிடோனியம் அருகிலும் கதீட்டர் வெளியேற்றும் இடத்திலும் தொற்றுக்கள் வரக் கூடிய அபாயம் இருக்கிறது.
சம்பந்தப்பட்ட நோயாளி ஒருநாளைக்கு மிக கவனத்துடன் 3 – லிருந்து 5 தடவைகள் சுத்திகரிப்பைச் செய்து கொள்ள வேண்டும். இதை வருடம் முழுவதும் செய்து கொள்ள வேண்டும். ஓய்வு இல்லாமல் ஒரு நாள் கூட நிறுத்தாமல் செய்து கொண்டு வரல் வேண்டும். மிக உயர்ந்த தரத்தில் சுற்றுப் புறத் தூய்மையைக் கையாளல் வேண்டும். இதை மிக நுணுக்கமாக, கவனமாக மற்றும் ஒழுங்கு தவறாமல் செய்து வரல் வேண்டும்.
நிரந்தரமாக கதீட்டர் சொருகப்பட்டிருப்பதும் அடிவயிற்றிலிருந்து திரவத்தை வெளியேற்றும் விதமும் ஒரு சிலருக்குப் பிடிக்காமல் போகலாம். இது அவர்கள் முழுத் தோற்றத்தைக் கொஞ்சம் பாதிக்கவே செய்கிறது.
டயாலிசிஸ் திரவத்தில் இருக்கும் சர்க்கரை கொஞ்சம் உடல் எடையைக் கூட்டவே செய்யலாம். அத்துடன் hypertriglyceridemia வை உருவாக்கும்.
வீட்டிலேயே எப்பொழுதும் கைவசம் நிரம்ப பி.டி. பைகளை ஸ்டாக்காக வைத்திருப்பது கொஞ்சம் அசெளகரியத்தைக் கொடுக்கலாம்.
உணவுப் பழக்கங்களில் அறிவுறுத்த வேண்டிய மாற்றங்கள்
இந்த அறிவுரைகள் மிக முக்கியமானவை. சாதாரணமாக ஹீமோடையாலிஸிஸ் செய்துகொள்வோரை விட இவர்கள் சற்று வேறுபட்ட அறிவுரைகளையே அனுசரிக்கச் சொல்லப்படுவார்கள்.
உயர்ந்த அளவு புரோட்டீன் கொண்ட உணவுகளையே சாப்பிடவேண்டும். அதன் காரணமாக புரோட்டின் குறைவினால் வரும் கேடுகளைத் தவிர்க்கலாம். பெரிடோனியல் டயாலிசிஸ் காரணமாக புரோட்டீன் தொடர்ச்சியாக இழக்கப்படுகிறது.
கலோரிகளை கணிசமாகக் குறைத்துக் கொள்வதின் மூலம், உடல் எடை கூடும் அபாயத்தைத் தவிர்க்கலாம்.
உப்புமற்றும் இதர திரவங்களின் கலப்போடு இருக்கும் உணவு கட்டுப்பாடுகள் இந்த முறையில் சற்று குறைவே.
பொட்டாசியம் மற்றும் ஃபாஸ்பேட் மிக அதிகமாக உள்ள உணவுக்கு அதிக கட்டுப்பாடு விதிக்கப்படுகிறது.
இந்த முறையில் கழிவுநீரை அகற்றிக்கொள்ளும் நோயாளிகள் எப்பொழுது மருத்துவரை அணுக வேண்டும்?
கீழ்க்கண்ட அவசரக் காலங்களில் டாக்டரையோ அல்லது நர்ஸையோ நோயாளிகள் அழைக்க வேண்டும்.
அடி வயிற்றில் வலி, காய்ச்சல் அல்லது உடல் சில்லிட்டுப் போதல் போன்ற சமயங்கள்.
வெளியேறும் திரவம், மங்கலாக, மேக மூட்ட நிறத்தில், அல்லது கலங்கலாக அல்லது இரத்தம் உடன் கசிந்து வந்தால்
வலி, சீழ், சிவப்பு நிறம், வீக்கம் அல்லது திரவம் வெளியேறும் இடத்தில் சற்று வெப்பத்துடன் உடல் காணப்படுதல்
வெளியேறும் திரவம் தடுக்கப்பட்டு வெளியேறுதல் அல்லது மலச் சிக்கல் ஏற்படுதல்
எதிர்பாராது ஏற்படும் உடல் எடை கூடுதல், குறிப்பான வகையில் வீங்குதல், மூச்சுத் திணறல் மற்றும் உயர் இரத்த அழுத்தம் ஏற்படுதல், அல்லது குறைந்த இரத்த அழுத்தம், உடல் எடை குறைதல், நெறி கட்டுதல், அல்லது மயக்கமான ஒரு நிலை.
